Sonbahar hüznü getirir derler.. Bu bazı varlıklar için doğrudur. Mesela; ağaç , yaprakları onu terk etti diye üzülür ama asla isyan etmez...

Zaman tükendi artık , en güzel anlarım yaşadığım dakikalarla tarihe karışıyor. Bir yol ayrımındayım ya olmak istediğim kişi gibi ya da...

Bir bilinmezlik aşkıyla yanar tutuşur gönül, Ötelere ötelerinde ötesine gitmek ister, Öteler dışında gideceği her yer eksiktir. Şimdi gel...

Duyamıyorum içimdeki fırtınanın sesini, göremiyorum kurtulmak için yaptığı çırpınışları, umursamıyorum yalnızlığı, sadece bekliyorum o...

Yolun sonu belli kaçış yok.. Arkamızdan kovalayan zamanımız var, lakin bu labirentin içinden de onsuz çıkış yok..

Herkesten farklı düşünüyorum Herkesten farklı hissediyorum Herkesten farklı istiyorum Ve en çok da seni özlüyorum Kalbimden geçenleri...

O tarafa bakamıyorum Bu tarafa  da bakamıyorum Ortalarda yaşıyorum hayatı Kalbime bakamıyorum Yüzüme bakamıyorum Sesimi duyamıyorum Ve...

Bir hatırayı bekliyorum, Gelip beni canlandırsın diye.. Yalanlarla besleniyorum, Gözlerim doğruları görsün diye.. Hayatı yaşamak için...

Akan nehirler mi insanlar mı? Hayatlar mı ruhlar mı? Kimi, niye, ne için bekliyoruz? Hayat aslında bir kurmaca Trene binmiş gidiyoruz...

Bir katreydi içimdeki sevgi Ahım vardı tutması gereken Bu aşkın cengaveri… İçimdeki sesindi duyulması gereken Her bir hatıra birleşti...

Ben kimim, neyim bilmiyorum Nereden geldim nereye gidiyorum Neden geldim neden yaşıyorum Umursamazken hayat beni Ben ne diye haykırarak...